తెలుగు సాహిత్యంలో సామెతల కేమీ కొదవ లేదు. నగర జీవి మరిచిపోయినా ఈ సామెతలు పల్లె జనం నోళ్లలో నేటికీ నానుతూ ఉన్నాయి. జంతువులు, చెట్లు, వ్యవసాయం..... ఇలా ఎన్నో విషయాల గురించి విలువైన సమాచారాన్ని సామెతల్లో నిక్షిప్తం చేశారు మన పూర్వీకులు. అటువంటి సామెతల నుంచి కొన్నిటిని ఇక్కడ ఇస్తున్నాం.
- చంకలో మేక పిల్లని పెట్టుకుని ఊరంతా వెదికినట్టు
- చక్కనమ్మ చిక్కినా అందమే
- చక్కని చెంబు, చారల చారల చెంబు, ముంచితే మునగని ముత్యాల చెంబు
- చచ్చినోడి పెళ్ళికి వచ్చిందే కట్నం
- చదవేస్తే ఉన్న మతి పోయినట్లు
- చదువు రాక ముందు కాకరకాయ... చదువు వచ్చాక కీకరకాయ
- చద్దన్నం తిన్నమ్మ మొగుడి ఆకలెరుగదు
- చనిపోయిన వారి కళ్ళు చారెడు
- చల్లకొచ్చి ముంత దాచినట్లు
- చాదస్తపు మొగుడు చెబితే వినడు కొడితే ఏడుస్తాడు
- చాప క్రింది నీరులా
- చారలపాపడికి దూదంటి కుచ్చు
- చారాణా కోడికి భారాణా మసాలా
- చావుతప్పి కన్నులొట్ట పోయినట్లు
- చింత చచ్చినా పులుపు చావనట్టు
- చిత్తం చెప్పులమీద దృష్టేమో శివుడిమీద
- చిత్తశుద్ది లేని శివపూజలేల
- చిన్నపామునైనా పెద్ద కర్రతో కొట్టాలి
- చీదితే ఊడిపోయే ముక్కు తుమ్మితే ఉంటుందా!
- చూసి రమ్మంటే కాల్చి వచ్చినట్టు
- చెట్టుపేరు చెప్పుకుని కాయలు అమ్మడం
- చెడపకురా చెడేవు
- చెప్పేవాడికి వినేవాడు లోకువ
- చెప్పేవి శ్రీరంగనీతులు, దూరేవి దొమ్మరి గుడిసెలు
- చెముడా అంటే మొగుడా అన్నట్టు
- చెవిటోడి ముందు శంఖం ఊదినట్లు
- చెవిలో జోరీగ
- చేతకాక మంగళవారమన్నాడంట
- చేతులు కాలాక ఆకులు పట్టుకున్నట్టు
- చేనుకు గట్టు వూరికి కట్టు ఉండాలి
- చెరువు గట్టుకు వెళ్ళి గట్టుమీద అలిగినట్టు...
- చెరువు మీద అలిగి....స్నానం చేయనట్లు
- చుట్టుగుడిసంత సుఖము, బోడిగుండంత భోగమూ లేదన్నారు
0 comments:
Post a Comment